موارد مصرف

اپی روبیسین در درمان سرطان سینه،مثانه، میلوم مولتیپل، لنفوم ها، لوسمی های حاد، سرطان رحم، تخمدان، پروستات و دستگاه گوارش مصرف شده است .

   فارماكينتيك

اپی روبیسین توسط کبد متابولیزه شده و عمدتاً از طریق صفرا دفع می شود. نیمه عمر دارو40-30 ساعت است و از سد خونی – مغزی نیز عبور نمی کند.

   مكانيسم

اپی روبیسین از دسته آنتی بیوتیک های ضد سرطان است و احتمالاً از طریق اتصال به DNA مانع ساخت اسیدهای هسته ای می شود.

   عوارض

لکوپنی یا عفونت، التهاب مخاط دهان و التهاب ریوی از عوارض جانبی شایع دارو هستند.

   نكات

1- اپی روبیسین نباید در بیمارانی که قبلاً مقادیر تجمعی کامل اپی روبیسین و دانوروبیسین را دریافت کرده اند، مصرف شود. 

2- با مصرف اپی روبیسین در فواصل یک هفته ای ممکن است خطر عوارض جانبی قلبی و خونی کمتر شود. 

3- اپی روبیسین را باید به صورت تزریق وریدی آهسته تجویز کرد . به علت تحریک ورید در محل تزریق و احتمال خطر بروز ترومبوفلبیت و نشت دارو به بافتهای اطراف رگ، انفوزیون وریدی دارو توصیه نمی شود. 

4- اپی روبیسین موجب نکروز موضعی بافتها می شود به همین دلیل به صورت عضلانی یا زیر جلدی نباید تزریق شود.

   ميزان مصرف

اپی روبیسین به مقدار mg/m²135 هر3 هفته یکبار یا mg/m²145 برای سه روز متوالی هر 3 هفته یکبار مصرف می شود. مقدار مصرف تام اپی روبیسین نباید از 1g/m² بیشتر شود.

   تداخل

این دارو با آلوپورینول، کلشی سین، سایر داروهای تضعیف کننده مغز استخوان، رادیوتراپی و دانوروبیسین تداخل دارد.